Sportief dagje
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
28 September 2014 | Finland, Helsinki
Twee verslagen in een weekend, maar als je examen hebt gehad mag je leuke dingen doen en daar houd ik jullie graag van op de hoogte ;)
Hoewel hardlopen nog steeds niet heel regelmatig gaat (al ben ik wel met twee jongens van mijn studie geweest afgelopen donderdag en zijn we van plan elke week een uurtje te gaan) had ik me zaterdag toch ingeschreven voor een wedstrijd. Het leek me leuk om ook hier wat wedstrijden te lopen, dat zorgt toch voor wat meer motivatie om te trainen en bovendien was ik benieuwd hoe het zou gaan. Terwijl Uros dus bezig was om in Tilburg hun eer te verdedigen bij de Hart van Brabantloop stond ik aan de start van een klein wedstrijdje op het sportveld van een basisschool, natuurlijk wel in Urosgroen Het parcours was ongeveer 7,5 km lang en liep rond Malmi airport, toevallig een rondje wat ik al eens had gelopen in die 4 keer dat ik hier heb hardgelopen. Ik verwachtte er niet heel veel van maar had me voorgenomen om weg te gaan op 4.30 per kilometer en dan te kijken hoe het ging. Als ik onder de 35 minuten zou komen zou ik tevreden zijn, besloot ik tijdens het inlopen.
De eerste drie kilometer ging het prima. Ik zal precies op schema en liep lekker in een groepje. Hoewel het nogal waaide kon ik dus mooi gebruik maken van wat grote Finse mannen. Hoewel ik qua tijd precies uitkwam wist ik dat het lastig zou worden om 4.30 vast te houden, omdat de rest van het parcours nogal heuvelachtig zou zijn. Daar bleek ik gelijk in te hebben, de volgende kilometers moest ik iets toegeven op mijn eindtijd. Op zich vielen de heuveltjes me nog mee, vorige keer had ik het rondje andersom gelopen en toen had ik het idee dat het zwaarder was, of ik was er ondertussen aan gewend dat in Finland niet altijd geldt dat wat omhoog gaat ook weer naar beneden loopt. Waar ik me wel aan ergerde was dat er de hele tijd op 2 meter achter me een andere vrouw liep, en ik het gevoel had dat ze liep in te houden om me op de hoogste heuvel voorbij de gaan. Dat gebeurde niet, maar ze kwam nog dichter achter me lopen, en ik had zoiets van ga me dan gewoon voorbij. Dat deed ze ook, op 500 meter voor de finish. Op dat moment kon ik mijn tijden niet meer helemaal controleren want de kilometerbordjes waren niet goed neergezet, maar ik kon voor mijn gevoel nog een kleine versnelling doen en kwam uiteindelijk uit op 34.21. Geen toptijd, maar gezien de trainingsarbeid van afgelopen maand wel voldoende. Ik kreeg ook nog een mooie medaille (net als iedereen trouwens, maar wat geeft dat, in ieder geval bewijs dat ik echt in Finland heb meegedaan aan een wedstrijd) en geloof dat ik 5e of 6e vrouw ben geworden, en als ik het goed had 4e in mijn leeftijdscategorie. Gelukkig maar dat ik niet hoefde te blijven voor de prijsuitreiking, want die middag stond er nog een sportieve activiteit op het programma: ijshockey
Na snel gedoucht en wat gegeten te hebben ontmoette ik Stephanie bij het ijshockeystadion van HIFK, de ijshockeyclub uit Helsinki. Eigenlijk hebben ze er twee, eentje die in de Finse competitie speelt en eentje in de Russische, maar wij zijn naar de Finse competitie geweest. We wisten dat ze bovenaan stonden, maar hadden geen idee wat de regels precies waren en of de tegenstander goed was. Wel wisten we dat er 3 keer 20 minuten gespeeld zou worden, dus we zouden vast al kijkende leren wat de bedoeling was.
Natuurlijk werden eerst alle spelers van HIFK voorgesteld, begeleidt door cheerleaders, die tijdens de wedstrijd ook allemaal dansjes deden (zelfs op reclames) waar niemand echt aandacht aan leek te besteden. De wedstrijd was best spannend, in het eerste deel werd het 1-0 voor de thuisploeg omdat er bij de tegenstander twee een tijdstraf van 2 minuten hadden. Daarna zakte het tempo echter een beetje in, tot de tegenpartij 1-1 maakte, en ik geloof dat het nog steeds 1-1 was tijdens de eerste rust. Het tweede deel begon een begon weer redelijk rustig, maar al snel kwam er wat meer tempo in het spel en werd het 2-1 en vervolgens 3-1. Wij waren verbaasd over hoe snel de spelers wisselden, er waren wel 20 spelers terwijl er maar 4 (en een keeper) in het veld staan. De tweede helft sloot af met 3-2, en het publiek begon ondertussen ook wat enthousiaster te worden.
Het derde deel zou er om spannen Hoewel het 3-2 voor de thuisploeg stond was de wedstrijd nog lang niet beslist, wat bleek toen het 3-3 en 3-4 werd. De spelers werden ook wat agressiever, opgejut door het publiek, en een aantal keer moesten de scheidsrechters vechtende spelers uit elkaar trekken. Eentje ging zelfs zo erg te keer dat hij een tijdstraf van 5 minuten kreeg. Uiteindelijk werd het toch nog 4-4, en wij dachten dat het was afgelopen.
Echter bleek dat je bij ijshockey geen gelijke stand kunt hebben, want daarna kwamen er nog 5 minuten op het bord. We zaten ondertussen als 2,5 uur te kijken, maar dat deerde ons niet. De extra tijd was echter snel voorbij, het was blijkbaar golden goal, en na 7 seconden wist de thuisploeg al 5-4 te maken. Het publiek ging uit z'n dak en verliet daarna rustig het stadion, heel anders dan bij een voetbalwedstrijd. Hoewel ik eigenlijk nog steeds geen idee heb van de regels was het toch erg leuk om mee te maken!
Volgende week naar Tallinn, ben erg benieuwd hoe dat is! :)
Hoewel hardlopen nog steeds niet heel regelmatig gaat (al ben ik wel met twee jongens van mijn studie geweest afgelopen donderdag en zijn we van plan elke week een uurtje te gaan) had ik me zaterdag toch ingeschreven voor een wedstrijd. Het leek me leuk om ook hier wat wedstrijden te lopen, dat zorgt toch voor wat meer motivatie om te trainen en bovendien was ik benieuwd hoe het zou gaan. Terwijl Uros dus bezig was om in Tilburg hun eer te verdedigen bij de Hart van Brabantloop stond ik aan de start van een klein wedstrijdje op het sportveld van een basisschool, natuurlijk wel in Urosgroen Het parcours was ongeveer 7,5 km lang en liep rond Malmi airport, toevallig een rondje wat ik al eens had gelopen in die 4 keer dat ik hier heb hardgelopen. Ik verwachtte er niet heel veel van maar had me voorgenomen om weg te gaan op 4.30 per kilometer en dan te kijken hoe het ging. Als ik onder de 35 minuten zou komen zou ik tevreden zijn, besloot ik tijdens het inlopen.
De eerste drie kilometer ging het prima. Ik zal precies op schema en liep lekker in een groepje. Hoewel het nogal waaide kon ik dus mooi gebruik maken van wat grote Finse mannen. Hoewel ik qua tijd precies uitkwam wist ik dat het lastig zou worden om 4.30 vast te houden, omdat de rest van het parcours nogal heuvelachtig zou zijn. Daar bleek ik gelijk in te hebben, de volgende kilometers moest ik iets toegeven op mijn eindtijd. Op zich vielen de heuveltjes me nog mee, vorige keer had ik het rondje andersom gelopen en toen had ik het idee dat het zwaarder was, of ik was er ondertussen aan gewend dat in Finland niet altijd geldt dat wat omhoog gaat ook weer naar beneden loopt. Waar ik me wel aan ergerde was dat er de hele tijd op 2 meter achter me een andere vrouw liep, en ik het gevoel had dat ze liep in te houden om me op de hoogste heuvel voorbij de gaan. Dat gebeurde niet, maar ze kwam nog dichter achter me lopen, en ik had zoiets van ga me dan gewoon voorbij. Dat deed ze ook, op 500 meter voor de finish. Op dat moment kon ik mijn tijden niet meer helemaal controleren want de kilometerbordjes waren niet goed neergezet, maar ik kon voor mijn gevoel nog een kleine versnelling doen en kwam uiteindelijk uit op 34.21. Geen toptijd, maar gezien de trainingsarbeid van afgelopen maand wel voldoende. Ik kreeg ook nog een mooie medaille (net als iedereen trouwens, maar wat geeft dat, in ieder geval bewijs dat ik echt in Finland heb meegedaan aan een wedstrijd) en geloof dat ik 5e of 6e vrouw ben geworden, en als ik het goed had 4e in mijn leeftijdscategorie. Gelukkig maar dat ik niet hoefde te blijven voor de prijsuitreiking, want die middag stond er nog een sportieve activiteit op het programma: ijshockey
Na snel gedoucht en wat gegeten te hebben ontmoette ik Stephanie bij het ijshockeystadion van HIFK, de ijshockeyclub uit Helsinki. Eigenlijk hebben ze er twee, eentje die in de Finse competitie speelt en eentje in de Russische, maar wij zijn naar de Finse competitie geweest. We wisten dat ze bovenaan stonden, maar hadden geen idee wat de regels precies waren en of de tegenstander goed was. Wel wisten we dat er 3 keer 20 minuten gespeeld zou worden, dus we zouden vast al kijkende leren wat de bedoeling was.
Natuurlijk werden eerst alle spelers van HIFK voorgesteld, begeleidt door cheerleaders, die tijdens de wedstrijd ook allemaal dansjes deden (zelfs op reclames) waar niemand echt aandacht aan leek te besteden. De wedstrijd was best spannend, in het eerste deel werd het 1-0 voor de thuisploeg omdat er bij de tegenstander twee een tijdstraf van 2 minuten hadden. Daarna zakte het tempo echter een beetje in, tot de tegenpartij 1-1 maakte, en ik geloof dat het nog steeds 1-1 was tijdens de eerste rust. Het tweede deel begon een begon weer redelijk rustig, maar al snel kwam er wat meer tempo in het spel en werd het 2-1 en vervolgens 3-1. Wij waren verbaasd over hoe snel de spelers wisselden, er waren wel 20 spelers terwijl er maar 4 (en een keeper) in het veld staan. De tweede helft sloot af met 3-2, en het publiek begon ondertussen ook wat enthousiaster te worden.
Het derde deel zou er om spannen Hoewel het 3-2 voor de thuisploeg stond was de wedstrijd nog lang niet beslist, wat bleek toen het 3-3 en 3-4 werd. De spelers werden ook wat agressiever, opgejut door het publiek, en een aantal keer moesten de scheidsrechters vechtende spelers uit elkaar trekken. Eentje ging zelfs zo erg te keer dat hij een tijdstraf van 5 minuten kreeg. Uiteindelijk werd het toch nog 4-4, en wij dachten dat het was afgelopen.
Echter bleek dat je bij ijshockey geen gelijke stand kunt hebben, want daarna kwamen er nog 5 minuten op het bord. We zaten ondertussen als 2,5 uur te kijken, maar dat deerde ons niet. De extra tijd was echter snel voorbij, het was blijkbaar golden goal, en na 7 seconden wist de thuisploeg al 5-4 te maken. Het publiek ging uit z'n dak en verliet daarna rustig het stadion, heel anders dan bij een voetbalwedstrijd. Hoewel ik eigenlijk nog steeds geen idee heb van de regels was het toch erg leuk om mee te maken!
Volgende week naar Tallinn, ben erg benieuwd hoe dat is! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
