Moimoi Helsinki
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
22 December 2014 | Nederland, Noordwijk-Binnen
Na vier maanden verblijf in de Finse hoofdstad is mijn Semester Abroad dan tot een einde gekomen. Toch was er aan het einde nog een verrassing: ik mocht nog een dagje langer blijven! Na mijn laatste tentamen op vrijdag heb ik alles ingepakt, en op zaterdag op tijd de wekker gezet om nog even de laatste dingetjes schoon te maken. Zodra ik wakker werd kreeg ik echter een appje van papa om even te skypen over de vlucht: die was geannuleerd, maar hij zou later die avond om half 11 landen na een overstap in München. Ik besloot om nog maar naar het Nationaal museum te gaan, daar had ik nog heen willen gaan maar geen tijd meer voor, dus dat kon nu toch nog mooi. Zo pikte ik toch nog wat van de geschiedenis van Finland mee.
Het was in Amsterdam te slecht weer, dus de vlucht naar Helsinki ging niet door, maar de vlucht naar München was ook 40 minuten vertraagd – en hij had precies 40 minuten de tijd om over te stappen. 11 seconden voordat het vliegtuig naar Helsinki de lucht inging was hij bij de gate, maar dat was natuurlijk te laat, dus heeft hij de nacht in een hotel in München doorgebracht en stond ik zondagmiddag alsnog op het vliegveld, alleen nog niet om naar huis te gaan maar om hem op te halen. Hij was alsnog een uur vertraagd, toen ik net van huis ging begon het te sneeuwen dus zodra ik op het vliegveld aankwam lag er toch een paar centimeter, en de baan moest eerst even worden schoongemaakt.
Ook de busreis naar huis bleek een hele onderneming. Eerst reed de buschauffeur ons voorbij omdat een lange afstandsbus bij de halte van de lijnbussen stond geparkeerd. Daarna kwam toch nog de goede bus, maar deze had halverwege de route last van de sneeuw en kon niet meer wegkomen. Uiteindelijk zijn we toch nog vlak voor het donker aangekomen, konden we even lunchen en daarna nog eventjes de stad in naar de kerstmarkt, want daar was ik ook nog niet geweest.
De kerstmarkt was een beetje hetzelfde als die in Maastricht: mutsen, kerstdecoratie en eten en drinken, maar wel een stuk groter en ook behoorlijk druk. Het was ondertussen wel donker dus de kerstverlichting kwam wel heel mooi uit. Om af te sluiten zijn we nog naar de Chinees geweest waar we de eerste avond ook waren geweest. We wisten niet precies wat we bestelden, we hadden een menuutje in het Fins en konden wel een beetje vergelijken met de Engelse kaart, maar het was erg lekker.
Vanochtend hebben we toen nog de laatste dingen ingepakt en alles paste! Daarna zijn we nog naar de overdekte markt in Hakaniemi geweest waar het ontzettend druk was, iedereen was al inkomen aan het doen voor het kerstdiner. Ook zijn we nog eventjes langs de uni gegaan en hebben we bij het unicafe gegeten voor de laatste keer. Daarna terug naar huis, waar een vriendin van het meisje waar ik de kamer van heb gehuurd de sleutel op kwam halen en toen op naar het vliegtuig. Er was voor ’s avonds ook weer sneeuw voorspeld dus het was even afwachten, maar gelukkig waren we ruim op tijd. De bus haalde het deze keer wel zonder vast te zitten, en nadat we de koffers en ook de trolleys in konden leveren bij het bagagepunt konden we nog even alle winkeltjes af.
Oorspronkelijk zouden we om 18.00 de lucht in gaan, maar door de vertragingen die al eerder waren opgelopen gingen we uiteindelijk pas om 19.00 uur vliegen. Eerst moest het vliegtuig nog ijsvrij gemaakt worden, dus daar moesten we eventjes opwachten. Terwijl ik dit schrijf zitten we dus ergens in de lucht tussen Helsinki en Amsterdam, het is helaas te donker om te zien waar precies, maar als jullie dit lezen ben ik alweer terug in Nederland. Onderweg heb ik ook nog mooi mijn sinterklaasgedicht af kunnen maken (de Sint komt dit jaar wat later, ook vertragingen). Op het vliegveld stond een mooi ontvangstcomité me op te wachten, bestaande uit mama, Fleur, Thijs en een minion-ballon, die allemaal blij waren dat ik weer terug was.
Na vier maanden in Finland kan ik mooi terugkijken op de verschillen tussen Nederland en Finland. Er zijn dan ook een paar dingen die ik zeker wel ga missen.
Stipt op een staat natuurlijk de sauna! Zeker als het zo koud is buiten is het toch wel erg lekker om twee keer in de week eventjes op te warmen. Het grappige is wel dt wij in Nederland de sauna toch vooral zien als een plek om te ontspannen, terwijl het in Finland meer een soort sociale ontmoetingsplaats is. Ze nemen nog net geen blikjes bier en hapjes mee.
Natuurlijk zijn de vakken die ik hier heb gevolgd ook iets waar ik heel blij mee bent. Uiteindelijk ben ik toch naar Finland gegaan om dingen te leren die ik thuis niet kan doen. De vakken die ik heb gevolgd vond ik allemaal heel interessant en hebben me zeker geholpen met kiezen wat ik na UCM wil doen, en ook is het een hele goede aanvulling op wat ik in Maastricht al heb gedaan, omdat ik nu nog duidelijker sociologie als hoofdrichting heb, en erachter ben gekomen dat ik dit ook het allerleukste vind.
Daarnaast was het eten op de uni toch ook wel erg fijn. Koken vind ik heel leuk, maar het is best fijn als je niet elke dag hoeft te bedenken wat je nu weer gaat eten. Ook gezien de Finse prijzen in de supermarkt, die toch wel wat hoger liggen dan in Nederland – is het fijn dat je voor €2,60 gewoon een volledige maaltijd krijgt. Ook het tussen de middag warm eten is me eigenlijk wel bevallen, dan heb je de rest van de middag nog energie (of je wordt heel slaperig, en dat is dan weer niet zo handig als je nog moet studeren).
Wat ook ontzettend fijn was, was hoe goed alles geregeld is. Je kunt dan toch merken dat Finland ook een ontwikkeld en welvarend land is. Het onderwijs was heel goed, en ook al was het aan het begin eventjes wennen dat je zelf moet inschrijven voor vakken en hopen dat je colleges niet overlappen, verder was het allemaal prima. Wat vooral ook super goed geregeld is, is het openbaar vervoer. Ik woonde te ver van de universiteit om te lopen (ongeveer 10 km) maar met de trein was het slechts 15 minuutjes. Bovendien ging er eentje elke 10 minuten en in de spits zelfs elke 5. Zelfs in het weekend waren er nog regelmatig treinen naar de stad. Ook waren er heel veel bussen die eigenlijk overal heengingen waar je heen wilde. Zelfs als het sneeuwt is dit voor de Finnen geen enkel probleem, de treinen rijden gewoon op tijd (ze zijn het natuurlijk ook wel gewend). Als er wat vertraging was dan was dat hoogstens een paar minuten, en anders kwam er 10 minuten later toch weer een. In vier maanden tijd heb ik zelfs maar een keer seinstoring gehad waardoor de trein niet reed, en er waren nooit werkzaamheden aan het spoor waardoor je in een vervelend busje moet. Daar kan de NS toch zeker wat van leren.
Toch waren er ook wel wat mindere dingen, en dit was dan vooral het weer. Het feit dat ik al eind september mijn winterjas aan moest was toch wel even wennen, zeker omdat je dan op de radio hoort dat het thuis weer 20 graden wordt. Zo warm als het momenteel in Nederland is (12 graden) is het in Finland toch ook drie maanden niet meer geweest. Ook het feit dat het zo vroeg donker wordt zal ik zeker niet missen. Half vier is dan toch wel erg vroeg, en zeker als het ook nog een grijze dag was leek het net of het helemaal niet echt licht werd. Gelukkig had je er op de universiteit niet heel veel last van, en thuis was het ook gewoon licht en warm, maar toch is het fijn als de dagen weer ietsje langer worden.
Daarnaast vond ik de Finse bevolking toch ook niet echt heel vriendelijk. In winkels ging het allemaal wel hoor, maar als je tegenover iemand in de trein ging zitten is er toch helemaal geen contact. Zoals Elisa en Sabine al opmerkten, ik heb eigenlijk al vier maanden niemand echt aangekeken, want via Skype lukt dat toch ook niet. In Nederland is er toch op zijn minst nog een beetje contact.
Wat ik ook zeker niet ga missen is de Finse taal. Zelfs na vier maanden is die nog steeds onbegrijpelijk. Ik ken ondertussen wel woorden maar dat komt meer vanwege de context of dat je tijdens het boodschappen doen de producten herkent. Zelfs het Russisch was beter te begrijpen. Gelukkig is Helsinki tweetalig, want van het Zweeds is nog wel wat te maken. Het enige voordeel is dat je maar twee woorden Fins nodig hebt om boodschappen te doen: moi (hallo) en kiitos (dankjewel). Blijkbaar zie ik er wel heel Fins uit want mensen begonnen spontaan Fins tegen me te praten, maar gelukkig spreekt iedereen ook heel goed Engels en is er altijd wel uit te komen.
De afgelopen vier maanden zijn ontzettend snel gegaan, en ik heb ook heel veel leuke dingen gedaan en gezien. Toch vind ik het ook niet zo erg om weer naar huis te gaan, ik heb Maastricht toch wel een beetje gemist. Voor nu dus moimoi Helsinki (net als het Limburgse hoihoi) en vast wel tot een volgende keer!
Het was in Amsterdam te slecht weer, dus de vlucht naar Helsinki ging niet door, maar de vlucht naar München was ook 40 minuten vertraagd – en hij had precies 40 minuten de tijd om over te stappen. 11 seconden voordat het vliegtuig naar Helsinki de lucht inging was hij bij de gate, maar dat was natuurlijk te laat, dus heeft hij de nacht in een hotel in München doorgebracht en stond ik zondagmiddag alsnog op het vliegveld, alleen nog niet om naar huis te gaan maar om hem op te halen. Hij was alsnog een uur vertraagd, toen ik net van huis ging begon het te sneeuwen dus zodra ik op het vliegveld aankwam lag er toch een paar centimeter, en de baan moest eerst even worden schoongemaakt.
Ook de busreis naar huis bleek een hele onderneming. Eerst reed de buschauffeur ons voorbij omdat een lange afstandsbus bij de halte van de lijnbussen stond geparkeerd. Daarna kwam toch nog de goede bus, maar deze had halverwege de route last van de sneeuw en kon niet meer wegkomen. Uiteindelijk zijn we toch nog vlak voor het donker aangekomen, konden we even lunchen en daarna nog eventjes de stad in naar de kerstmarkt, want daar was ik ook nog niet geweest.
De kerstmarkt was een beetje hetzelfde als die in Maastricht: mutsen, kerstdecoratie en eten en drinken, maar wel een stuk groter en ook behoorlijk druk. Het was ondertussen wel donker dus de kerstverlichting kwam wel heel mooi uit. Om af te sluiten zijn we nog naar de Chinees geweest waar we de eerste avond ook waren geweest. We wisten niet precies wat we bestelden, we hadden een menuutje in het Fins en konden wel een beetje vergelijken met de Engelse kaart, maar het was erg lekker.
Vanochtend hebben we toen nog de laatste dingen ingepakt en alles paste! Daarna zijn we nog naar de overdekte markt in Hakaniemi geweest waar het ontzettend druk was, iedereen was al inkomen aan het doen voor het kerstdiner. Ook zijn we nog eventjes langs de uni gegaan en hebben we bij het unicafe gegeten voor de laatste keer. Daarna terug naar huis, waar een vriendin van het meisje waar ik de kamer van heb gehuurd de sleutel op kwam halen en toen op naar het vliegtuig. Er was voor ’s avonds ook weer sneeuw voorspeld dus het was even afwachten, maar gelukkig waren we ruim op tijd. De bus haalde het deze keer wel zonder vast te zitten, en nadat we de koffers en ook de trolleys in konden leveren bij het bagagepunt konden we nog even alle winkeltjes af.
Oorspronkelijk zouden we om 18.00 de lucht in gaan, maar door de vertragingen die al eerder waren opgelopen gingen we uiteindelijk pas om 19.00 uur vliegen. Eerst moest het vliegtuig nog ijsvrij gemaakt worden, dus daar moesten we eventjes opwachten. Terwijl ik dit schrijf zitten we dus ergens in de lucht tussen Helsinki en Amsterdam, het is helaas te donker om te zien waar precies, maar als jullie dit lezen ben ik alweer terug in Nederland. Onderweg heb ik ook nog mooi mijn sinterklaasgedicht af kunnen maken (de Sint komt dit jaar wat later, ook vertragingen). Op het vliegveld stond een mooi ontvangstcomité me op te wachten, bestaande uit mama, Fleur, Thijs en een minion-ballon, die allemaal blij waren dat ik weer terug was.
Na vier maanden in Finland kan ik mooi terugkijken op de verschillen tussen Nederland en Finland. Er zijn dan ook een paar dingen die ik zeker wel ga missen.
Stipt op een staat natuurlijk de sauna! Zeker als het zo koud is buiten is het toch wel erg lekker om twee keer in de week eventjes op te warmen. Het grappige is wel dt wij in Nederland de sauna toch vooral zien als een plek om te ontspannen, terwijl het in Finland meer een soort sociale ontmoetingsplaats is. Ze nemen nog net geen blikjes bier en hapjes mee.
Natuurlijk zijn de vakken die ik hier heb gevolgd ook iets waar ik heel blij mee bent. Uiteindelijk ben ik toch naar Finland gegaan om dingen te leren die ik thuis niet kan doen. De vakken die ik heb gevolgd vond ik allemaal heel interessant en hebben me zeker geholpen met kiezen wat ik na UCM wil doen, en ook is het een hele goede aanvulling op wat ik in Maastricht al heb gedaan, omdat ik nu nog duidelijker sociologie als hoofdrichting heb, en erachter ben gekomen dat ik dit ook het allerleukste vind.
Daarnaast was het eten op de uni toch ook wel erg fijn. Koken vind ik heel leuk, maar het is best fijn als je niet elke dag hoeft te bedenken wat je nu weer gaat eten. Ook gezien de Finse prijzen in de supermarkt, die toch wel wat hoger liggen dan in Nederland – is het fijn dat je voor €2,60 gewoon een volledige maaltijd krijgt. Ook het tussen de middag warm eten is me eigenlijk wel bevallen, dan heb je de rest van de middag nog energie (of je wordt heel slaperig, en dat is dan weer niet zo handig als je nog moet studeren).
Wat ook ontzettend fijn was, was hoe goed alles geregeld is. Je kunt dan toch merken dat Finland ook een ontwikkeld en welvarend land is. Het onderwijs was heel goed, en ook al was het aan het begin eventjes wennen dat je zelf moet inschrijven voor vakken en hopen dat je colleges niet overlappen, verder was het allemaal prima. Wat vooral ook super goed geregeld is, is het openbaar vervoer. Ik woonde te ver van de universiteit om te lopen (ongeveer 10 km) maar met de trein was het slechts 15 minuutjes. Bovendien ging er eentje elke 10 minuten en in de spits zelfs elke 5. Zelfs in het weekend waren er nog regelmatig treinen naar de stad. Ook waren er heel veel bussen die eigenlijk overal heengingen waar je heen wilde. Zelfs als het sneeuwt is dit voor de Finnen geen enkel probleem, de treinen rijden gewoon op tijd (ze zijn het natuurlijk ook wel gewend). Als er wat vertraging was dan was dat hoogstens een paar minuten, en anders kwam er 10 minuten later toch weer een. In vier maanden tijd heb ik zelfs maar een keer seinstoring gehad waardoor de trein niet reed, en er waren nooit werkzaamheden aan het spoor waardoor je in een vervelend busje moet. Daar kan de NS toch zeker wat van leren.
Toch waren er ook wel wat mindere dingen, en dit was dan vooral het weer. Het feit dat ik al eind september mijn winterjas aan moest was toch wel even wennen, zeker omdat je dan op de radio hoort dat het thuis weer 20 graden wordt. Zo warm als het momenteel in Nederland is (12 graden) is het in Finland toch ook drie maanden niet meer geweest. Ook het feit dat het zo vroeg donker wordt zal ik zeker niet missen. Half vier is dan toch wel erg vroeg, en zeker als het ook nog een grijze dag was leek het net of het helemaal niet echt licht werd. Gelukkig had je er op de universiteit niet heel veel last van, en thuis was het ook gewoon licht en warm, maar toch is het fijn als de dagen weer ietsje langer worden.
Daarnaast vond ik de Finse bevolking toch ook niet echt heel vriendelijk. In winkels ging het allemaal wel hoor, maar als je tegenover iemand in de trein ging zitten is er toch helemaal geen contact. Zoals Elisa en Sabine al opmerkten, ik heb eigenlijk al vier maanden niemand echt aangekeken, want via Skype lukt dat toch ook niet. In Nederland is er toch op zijn minst nog een beetje contact.
Wat ik ook zeker niet ga missen is de Finse taal. Zelfs na vier maanden is die nog steeds onbegrijpelijk. Ik ken ondertussen wel woorden maar dat komt meer vanwege de context of dat je tijdens het boodschappen doen de producten herkent. Zelfs het Russisch was beter te begrijpen. Gelukkig is Helsinki tweetalig, want van het Zweeds is nog wel wat te maken. Het enige voordeel is dat je maar twee woorden Fins nodig hebt om boodschappen te doen: moi (hallo) en kiitos (dankjewel). Blijkbaar zie ik er wel heel Fins uit want mensen begonnen spontaan Fins tegen me te praten, maar gelukkig spreekt iedereen ook heel goed Engels en is er altijd wel uit te komen.
De afgelopen vier maanden zijn ontzettend snel gegaan, en ik heb ook heel veel leuke dingen gedaan en gezien. Toch vind ik het ook niet zo erg om weer naar huis te gaan, ik heb Maastricht toch wel een beetje gemist. Voor nu dus moimoi Helsinki (net als het Limburgse hoihoi) en vast wel tot een volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
