Suomisits, de Finse Cantus

Als er iets is wat ik écht moest doen terwijl ik in Finland was dan was dat wel een sits. Geen flauw idee wat het was, maar na wat verhalen klonk het me als een cantus maar dan met eten erbij, dus dat kon nooit vervelend zijn.

Gisteravond was het dan zo ver, mijn eerste sits, speciaal georganiseerd voor uitwisselingsstudenten. Vorige week was ik wel al naar de afterparty van de sits voor de Zweedse eerstejaas geweest en aan iedereen daar te zien was het heel leuk geweest, dus ik was heel erg benieuwd. Het thema was smart casual, dus iedereen zag er netjes uit. We moesten even wachten tot het begon, de examens duurden tot 5 uur en de tafeltjes waar ik daarvoor nog had zitten zweten op de vragen waren ook nodig voor de sits. Om 6 uur begonnen we toen eindelijk, we kregen eerst een welkomsdrankje, wat een soort mixdrankje was van fanta en nog wat andere vage onherkenbare dingen, maar wel erg lekker. Daarna moesten we onze plaats aan tafel zoeken, die netjes gedekt was en waar het voorgerecht al klaar stond. Helaas mochten we nog niet beginnen maar moesten we eerst wat liedjes zingen. We begonnen met een zweeds liedje, geen Wilhelmus of andere openingsliedjes dus ruim de helft had geen flauw idee wat er gebeurde. Na het zingen was het, net als bij een cantus, tijd om wat te drinken. In Finland doen ze echter niet met bier, maar met shots, en er werd aangeraden om niet in een keer je hele shotje op te drinken, want er zouden wel 30 liedjes komen. Voor het drinken moest je eerst met je rechter buur proosten, dan de linker en dan degene tegenover je, en dan pas mocht je een slokje nemen. Daarna snel beginnen met het voorgerecht, want voor je het wist kwam het volgende liedje er weer aan. Tijdens het zingen bleven we gewoon zitten, dat was ook wel bijzonder.

Speciaal voor ons hadden ze traditionele Finse gerechten klaargemaakt. Zou begonnen we met een roggen-rijst puddingkje met eiersalade, als hoofdgerecht hadden we een stoofpotje met aardappelpuree en als toetje ijs met lingonbessen en karamelsaus, allemaal erg lekker. Bij elke gang kregen we ook weer iets anders te drinken, zodat je letterlijk alles door elkaar drinkt. Schijnt in Finland heel normaal te zijn, om eerst wijn en dan bier te drinken... Daarnaast moest je wel zorgen dat je snel at, want anders was het hoofdgerecht koud of het ijs gesmolten, want er zat een hoog tempo liedjes in.

Wat opvallend was was dat vrijwel alle liedjes over drank gingen. De liedjes zijn ook speciaal voor dit soort gelegenheden gemaakt, dus geen I will survive, Het regent zonnestralen of Angels helaas. Om ons een beetje tegemoet te komen waren de liedjes wel deels in het Engels vertaald, maar de teksten sloegen dan helemaal nergens meer op al leek niemand dat na een tijdje nog te merken

Een ander groot verschil met een cantus is dat er geen straffen zijn. Aan het begin was ik steeds netjes mijn boekje dicht aan het doen (want bij een cantus is het uiteraard verboden je boekje open te laten als je niet zingt), maar hier leek niemand het iets te deren als je dat niet deed. Ook werd er niemand naar voren geroepen om iets vies te drinken (die shotjes waren al erg genoeg) of iets anders raars te doen. Het enige wat opvallend was is dat mensen op de tafel gaan trommelen als ze vinden dat het te langzaam gaat en het tijd is voor een nieuw liedje en dat er soms bepaalde mensen worden opgeroepen om op hun stoel te gaan staan en een liedje te beginnen. Wij Nederlanders waren niet aan de beurt, ook al hadden we al collectief besloten dat het Het is een nacht zou worden, maar helaas (of gelukkig voor de rest) bleef ons dat bespaart.

Net als bij een cantus is het verboden tussendoor naar de wc te gaan en moet je tot na het hoofdgerecht netjes aan tafel blijven zitten. Daarna hadden we even plaspauze, en zoals gewoonlijk rende iedereen naar de wc. Daarna moesten we allemaal een briefje trekken met daarom een fun fact wat we van tevoren hadden opgegeven en werden we de collegezaal in geroepen. Hier kregen we een presentatie met wat feitjes over Finland, kan me niet voorstellen dat ooit bij een cantus mee te maken. Daarna was het tijd om degene van wie het fun fact op het briefje was te zoeken, en de mensen die de persoon niet hadden gevonden moesten terug aan tafel weer op hun stoel gaan staan en een liedje zingen.

Al met al was het een bijzondere ervaring, heel anders dan een cantus maar toch ook weer anders. Sommige liedjes, die niet in het zweeds waren, zouden het in Nederland vast ook wel goed doen dus wie weet zien we die nog wel eens terug ;)